De oorsprong van het woord Mindfulness ligt in het boeddhisme en vrij vertaald wil het zeggen dat je je volkomen bewust moet zijn van je lichaam, geest en gevoelens. Je hoeft er niet onmiddellijk op te reageren maar je moet je er wel van bewust zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Voor mij dan in ieder geval.
Ik ben zo gewend aan multitasken, snel denken, snel handelen en snel leven dat ik er niet eens bij nadenk. Mindfulness ’toepassen’ in mijn dagelijks leven? Daar moet ik echt m’n razende best voor doen en het lukt me alleen maar als ik er echt bewust bij nadenk en dan zijn het ook vaak maar korte momenten.
Mindfulness in de praktijk (voor dummies als ik)
Toch is Mindfulness een heel belangrijk woord voor me want alles gaat zoveel beter als je je bewust bent van wat je op het moment aan het doen bent. Je maakt beduidend minder fouten en gek genoeg bespaart het je bergen tijd en ergernis.
Een Indiaas gezegde luidt: “Heb je geen tijd om te mediteren, mediteer dan twee keer zo lang.”
Ik ben van nature een chaoot van de hoogste orde en het feit dat ik überhaupt functioneer komt omdat ik mezelf heb aangeleerd alles op orde te hebben. Vaak tot in de kleinste details en tot groot vermaak van mijn Alexander en onze vrienden.
Bij wijze van spreken krijg ik al een rolberoerte als er een krant niet recht op tafel ligt en een paar vuile glazen op het aanrecht kunnen me al een groot gevoel van onrust bezorgen. Rust, reinheid en regelmaat. Zo werkt het voor mij het best maar dat is nog niet zo eenvoudig toe te passen.
En zo werkt multitasken voor mij
Ik werk in de tuin, bedenk me ineens dat er nog een pan op hoog vuur staat, ren naar binnen, zie, voor ik de keuken in ga dat er een jas op de grond ligt, raap hem op, loop naar de kapstok, zie daar een schroefje die los zit, loop naar de bergruimte om een schroevendraaier te pakken, bemerk dat het licht het niet doet, kijk of ik een nieuw lampje vinden kan, bedenk me weer waarvoor ik naar binnen gelopen was, besef dat het voor mijn pannetje in de keuken was, draai me gehaast om en struikel vervolgens over de gereedschapskist. Zere pols, snee in m’n onderarm. Waar zijn de pleisters?
En terwijl ik geërgerd naar de badkamer loop, kookt m’n pannetje droog en kan ik de inhoud weggooien. Zo gaat het nog regelmatig. Niet erg mindful, helaas.
Ik wíl wel bewuster en rustiger leven en werken maar tempo maken zit er zó ingebakken. Deels zit het in de genen en het andere deel is er tijdens mijn horeca leven wel ingeramd. Ik weet het en ik werk er aan. Iedere dag.
Niet meer multitasken
Nog steeds vertik ik het om op een matje te gaan zitten om te mediteren en misschien is dat wel eigenwijs maar ik kan me er gewoon niet toe zetten. Liever ga ik de natuur in, maak lange wandelingen of ga naar het strand. Het helpt enorm want ik moet zoveel van mezelf en begin nu pas te begrijpen dat het ook best anders kan.
Ik probeer niet meer te multitasken (daar was ik toch al niet zo goed in), ik probeer de tijd te nemen om zorgvuldig de boodschappen te doen zonder iets te vergeten, ik probeer me niet meer op te laten jagen door derden of door mezelf en probeer nee te zeggen als iets me echt tegenstaat. Het lukt me al heel aardig.
En nu heb ik een nieuwe uitdaging; Met aandacht een kop koffie zetten zonder me blauw te ergeren.
Mijn espressoapparaat heeft namelijk een tic. Hij is zeer gebruiksonvriendelijk en ik doe er maar liefst twee volle minuten over voordat ik m’n zo gewenste café con leche heb maar…. dan heb je ook het beste kopje koffie wat je maar krijgen kan en inmiddels vind ik het de tijd waard. Goed he?
Ach ja… Kleine stapjes.
