Andalusische vrouwen! We zagen horden mensen voorbij komen op het drukke plein bij het stadstheater van Malaga en het was opvallend hoe verzorgd de Spaanse vrouwen er uit zagen. Overvloedig maar strak in de make up, de lange nagels secuur gelakt, ieder haartje van hun glanzende kapsels netjes op z’n plaats. Mooie tassen, precies passend bij hun outfit van die dag. Rinkelende armbanden en bijna allemaal paraderend op hoge hakken.
‘Hoe krijgen ze het voor elkaar,’ mompelde ik, een beetje jaloers voor me uit en bezag mijn eigen korte broek en comfortabele instappers. Het was een ongewoon warme winterdag en mijn haar had ik daarom maar weer eens in een staart gebonden. Make up liet ik op dit soort dagen het liefst helemaal achterwege. Het irriteerde me maar, net als het dragen van sieraden. Basic is voor mij het juiste woord.
Hoe krijgen die vrouwen het toch voor elkaar
Hoe was het toch in de lieve vrede mogelijk dat de Andalusische vrouwen nergens last van leken te hebben. Het lange haar hing als een warme deken over schouders en rug, de jurkjes, die weinig aan de fantasie overlieten, zagen er in mijn ogen stuk voor stuk oncomfortabel maar spectaculair uit en de torenhoge hakken waar ze op liepen, zouden mij binnen een uur in het ziekenhuis doen belanden. Ik vond de vrouwen elegant, dat wel maar het leek me zoveel werk.
Of ben ik misschien te makkelijk?, peinsde ik verder. Nemen deze vrouwen een beetje ongemak misschien maar gewoon voor lief omdat het belangrijk is om er goed uit te zien? Altijd. Overal!
Maar…op dit soort straatstenen kan een mens toch niet op zulke hakken lopen? Of ben ik zelf te gemakzuchtig? Moest ik misschien niet maar eens wat meer m’n best doen om er aantrekkelijker uit te zien, of zijn die vrouwen nou hartstikke gek?
Ik maak me zorgen om niets
Verzorgd zijn is voor mij enorm belangrijk. Mijn kleren zijn schoon, mijn haar goed geknipt, mijn benen en oksels altijd secuur geschoren en ik poets en boen m’n lijf dagelijks alsof m’n leven er vanaf hangt. Fris gepoetste tanden, een likje dagcrème op de wangen, voor het lijf een geurig lotionnetje, een vleugje kusbestendige lippenstift, een veegje mascara, schone nagels en ik ben klaar voor de dag.
‘Wat loopt er een boel fraais rond hier he?’ Vragend keek ik Alexander aan.
‘Ik zit er net naar te kijken,’ antwoordde hij me. ‘Inderdaad. Het is opvallend en het is fascinerend en heerlijk om naar te kijken maar wat een berg werk moeten ze daar aan hebben en hoe blijven ze in hemelsnaam overeind staan op die hakken?’
Ik kon hem wel kussen.
