Tai Chi en Yoga. Het blijft een dingetje.
‘Best stijl,’ kan ik nog net uitbrengen en verval vervolgens in stilzwijgen om zo mijn krachten een beetje te sparen. ‘Goed voor je conditie,’ hoor ik naast me zeggen.
‘Let op je ademhaling. Stap rustig en regelmatig door.’ Ontspannen loopt hij naast me en en is niet in het minst onder de indruk van de stevige klim.
Ik ben jaloers op zijn uithoudingsvermogen en zijn strakke lijf. Hijgend open ik even later de deur van het huisje en ben te zeer buiten adem om te praten.
Alexander ziet het met lede ogen aan. Hij werkt aan zijn lijf, doet z’n Tai Chi en yoga oefeningen, let op zijn voeding en is redelijk matig met alles. Het gaat hem heel natuurlijk af. Het is zijn tweede natuur en vanzelfsprekend krijg ik daar best wat van mee.
Sport en drank
Ik ben me veel bewuster geworden van de heilzame werking van goede voeding en het kost me relatief weinig moeite om in het dagelijks leven met hem mee te doen maar wat me blijft nekken is de drank, de nicotine en het feit dat ik een grondige hekel aan sporten heb. Helaas moet ik de gevolgen hiervan inmiddels onder ogen zien. Ik heb geen uithoudingsvermogen, ben nooit echt fit en steek vreselijk af bij mijn vitale partner.
Ik moet er zo langzamerhand echt wat mee gaan doen, het is duidelijk, maar iets houd me tegen. Het is me teveel werk.
Een kwartiertje dan
Die volgende ochtend had Alexander zijn dagelijkse wandeltocht naar de plaatselijke bakker gemaakt en ik zag hem in de verte aan komen lopen. Onder z’n arm droeg hij twee langgerekte, gekleurde rollen.
Toen hij voor me stond zag ik dat het yogamatjes waren. Hij had besloten me een handje te gaan helpen nadat hij me gisteren zo had zien worstelen op de horror-heuvel.
‘Laten we eens een klein beginnetje maken voor je,’ sprak hij voorzichtig. ‘Vijf minuutjes Tai Chi voor beginners en een kwartiertje eenvoudige yoga- en ademhalingsoefeningen. Oké?’ Zijn ogen lachten, ik gaf toe zonder mokken en voor ik het wist deed ik mijn eerste Tai Chi oefening, staande op m’n rode matje.
Hij bleek een uitstekende leraar en zorgde ervoor dat ik zijn bewegingen makkelijk volgen kon. ‘En dan nu even zitten. Ken je de lotushouding? Wil je het eens proberen?
Zonder enige moeite vouwde hij beide benen, schoof de linkervoet op het rechter dijbeen en omgekeerd. Hier ging het fout. Voor ik het wist, verkrampte mijn linkervoet en ik was pas halverwege mijn eerste poging.
‘Kramp, kramp, kramp, blerde ik hardop. ‘Dat kan ik niet hoor.’ Gelukkig hoefde dat ook niet. Ik kreeg een zacht kussentje onder de billen geschoven en mocht vervolgens een comfortabele houding voor mezelf vinden.
Stijve hark
‘We gaan beginnen met goed leren ademhalen,’ hoorde ik zijn stem naast me. ‘Adem in via je buik, inhaleer de zuurstof via je neus, hou je adem een paar seconden vast en adem vervolgens uit door je mond. Zo langzaam mogelijk maar forceer het niet. Dit herhalen we een keer of twintig. Langzaam inademen, langzaam uitademen, beval hij en controleerde of ik het wel begrepen had. Na deze sessie doorstaan te hebben, werd ik onderworpen aan de berghouding, de driehoek, de boom en de forward bend en giechelend werkte ik de oefeningen een voor een af.
‘Ik ben al aardig goed he?’ riep ik hem met een rood hoofd van de inspanning toe. ‘Dat mag wel wat moeilijker.’ Hij lachte hardop en vroeg me of ik met gestrekte benen mijn tenen eens zou willen aanraken en deed het even voor.
Met gestrekte benen liet hij zijn handen plat op de mat rusten. Mijn vingers kwamen net een stukje voorbij mijn knieën. Dramatisch, vond Alexander ‘maar als je iedere dag oefent, al is het maar een kwartiertje, dan zal je zien dat je er baat bij gaat hebben en je lijf een stuk soepeler gaat worden. En als je nu ook nog eens zou stoppen met drinken en roken, zou je lijf je heel erg dankbaar zijn.’
En dan ook nog lijnen?
‘Was dat het? Ben je klaar?’ reageerde ik een beetje geïrriteerd want dat waren wel erg veel zaken om naar je hoofd geslingerd te krijgen tijdens zo’n eerste lesje. Hij was nog niet klaar, zo bleek.
‘Nu, nu je het me toch vraagt,’ vervolgde hij opgeruimd… ‘Er zouden wel een paar kilootjes af mogen. Een stuk of vijf, zou ik zo denken. Probeer eens te visualiseren hoe twintig pakjes roomboter er uitzien. Dat is het extra gewicht wat je nu iedere dag onnodig met jezelf meezeult.’
‘Ja, ja, genoeg nu he? Kleine stapjes, vriend. Ik zit verdorie op een yogamatje. Ik!!!! Geef me even de tijd, oké? Ik wil een hamburger!’ Weer volgde een klaterende lach. Het beviel hem duidelijk mij van tijd tot tijd een beetje op stang te jagen en hij weet tot hoever hij gaan kan. Hij weet ook dat het ergens in mijn hoofd blijft hangen en hij weet dat ik er op mijn tijd een beginnetje mee zal maken. De slimmerik.
