‘Jou lukt ook altijd alles,’ zei een vriendin me ooit eens. En nu, vele, vele jaren later, levend in een ander land, moet ik er opeens weer aan denken. Ze moest eens weten.
De zon gaat langzaam onder en de lucht verkleurt naar een wonderlijke mengeling van vlammend rood en okergeel. De kleuren van de Spaanse vlag.
Vanaf het ruime terras kijk ik weids uit over de witgeschilderde Andalusische huizen in het dal, de lieflijke, groene heuvels en de baai van Málaga. Een enorm passagiersschip vertrekt uit de haven en beweegt zich traag voort, richting open zee.
De typische, zomerse geuren van jasmijn, vermengd met de lavendel uit mijn tuin hangen zwaar in de lucht.
Een kleine vogel scheert rakelings over het oppervlakte van het zwembad. Tijdens zijn vlucht schept hij razendsnel een slokje water op. Op de lounge bedden liggen poeder-blauwe strandlakens. Op een hoek van het zwembad staat het grijs, stenen en loodzware boeddhabeeld die we met onze emigratie vanuit Nederland met ons mee hebben gezeuld.
Voor zijn zittende gestalte liggen kleine prullaria, in de loop der jaren toegevoegd als zijnde kleine presentjes. Schelpen, een kaars in een glazen houder, een verweerde houten ketting, een metalen schaal, gevuld met bougainville en een hoopje steentjes, door invloeden van de natuur prachtig vlak geslepen.
Het leven neemt een andere wending
De enorme olijfboom die we bewust nooit snoeien, geeft het beeld de nodige schaduw. Er hangen lampions in haar takken die de boom, na het invallen van de duisternis in een mild en mysterieus licht hullen.
Honden blaffen. Door de vreemde echo’s in het dal weet je nooit precies waar de geluiden vandaan komen. Buurman Alonso laat zijn bulderende lach horen. In onbegrijpelijk snel Spaans spreekt hij zijn vrouw toe. Ik begrijp het maar half. Nog steeds hebben we de grootste moeite het Zuid Spaanse dialect te verstaan.
De vele oleanders bloeien uitbundig in wit, rose en rood en de vijgenboom barst van de vruchten. Binnenkort zal ik weer aan de slag gaan met het maken van eindeloos veel potten vijgenjam en zoete vijgentaarten.
De sterke kruiden in de tuin lijken niet te lijden onder de hete zomermaanden. Munt, tijm, laurier, rozemarijn en zelfs de teer ogende basilicum doen het hier goed.
Het sinaasappelboompje, een welkomstgeschenk van vrienden, heeft het lang volgehouden in zijn reusachtige terracotta pot. Hij zal binnenkort toch in de volle grond gezet moeten worden.
Mijn ogen keren terug naar de bladzijden van het boek op mijn schoot maar lezen doe ik niet. De hersenen werken traag en het bevalt me. Ik neem de tijd om eindeloos te mijmeren.
Alles groeit zo snel onder de Andalusische zon.
Het dagelijks bestaan is zo anders onder de Andalusische zon.
Je kijk op het leven verandert zo onder de Andalusische zon.
